Kortgeleden liep ik op Twitter toevallig tegen het account @irishrainforest aan, dat foto’s deelt van bossen met bomen die vol zitten met mos en epifyten, parasitaire planten die geen wortels hebben maar hun voedingsstoffen jatten van de boom.

De Gezondheidsraad gaat de Richtlijnen Goede Voeding actualiseren en daarbij wordt ook gekeken naar de gezondheidseffecten van ultrabewerkt voedsel. Onder voedingskundigen is er veel discussie over.

Jarenlang streed Urs Niggli als directeur van het Zwitserse Onderzoeksinstituut voor Biologische Landbouw (FiBL) tegen genetische modificatie van gewassen. Vandaag de dag pleit hij nadrukkelijk voor de inzet van moderne gentechnieken in de agro-ecologie.

In onze coöperatie zijn veertig ondernemers dagelijks in de weer met de teelt van vruchtgroenten. Willen de teeltbedrijven overleven en de verduurzaming van de energie versnellen, dan moet de overheid de SDE-subsidie snel beschikbaar stellen.

Kort door de bocht: wie geld heeft en langer heeft kunnen studeren, eet gezonder dan iemand met minder geld die praktisch is opgeleid. Hoog tijd voor een nieuwe publieke voorziening, meent Floris Visser. De Volkskantine.

Landbouwmachines worden zwaarder en zwaarder. Een volgeladen maaidorser kan tot 60 ton wegen, net zoveel als een Diplodocus, de grootste dinosaurus ooit. Die kolossen verdichten de ondergrond van de akkers en dat zorgt voor minder opbrengsten.

De richtingenstrijd in de landbouw tussen de technofiele tovenaar en de ecologische profeet blokkeert niet alleen hier de zoektocht naar een oplossing, het remt ook de ontwikkeling van de landbouw in Afrika.

Wanneer maïs en tarwe suikers zouden ruilen voor ammoniak met bodembacteriën, zou er drastisch minder kunstmest nodig zijn. Deze symbiose overplanten blijkt echter al vijftig jaar een taaie klus. Biotechnologen zeggen telkens: over vijf jaar.