Ongeveer tegelijk met het verschijnen van de notitie ‘Water en bodem sturend’ van minister Harbers van Infrastructuur en Waterstaat, werd er in mijn elektronische postbus aandacht gevraagd voor een boek van Annie Proulx over vennen, veen en moerassen.

De stallen sluiten en voedsel maken met microben kan dierenleed voorkomen en ruimte maken voor natuur en biodiversiteit. Deze ultieme vorm van land sparing vraagt wel om een fundamentele verandering van de relatie tussen boer en bord.

De productiviteitsgroei in de landbouw stagneert sinds 2011 en zelfs zoveel dat die de verwachte bevolkingsgroei tot 2050 niet kan bijbenen. Krijgen Thomas Malthus en zijn epigonen dan toch gelijk met hun visioenen van miljoenen hongerdoden?

In juni volgend jaar organiseert de Afrikaanse Unie een topbijeenkomst over (kunst)mest en bodemgezondheid. Henk Breman was uitgenodigd voor een brainstormsessie in Nairobi als aftrap voor een tweede Afrikaans actieplan en geeft hier zijn impressies.

Hoogoplopende emoties over wolven die schapen en pony’s doden, en koeien en paarden die van honger omkomen achter de hekken van de Oostvaardersplassen; de echte natuur is nog een beetje te wild voor veel Nederlanders.

Samen met Joris Lohman ben ik bezig om een oplossing te vinden voor de agrarische richtingenstrijd. Eerder in Vork schreven we hoe een bezoek aan Ghana ons deed beseffen dat het gepolariseerde debat de landbouwontwikkeling in Sub-Sahara Afrika stagneert.

Ook bij landbouwmachines worden hardware en software steeds meer geïntegreerd. Het lijkt handig, tot er wat stuk gaat. Of als de fabrikant besluit om de hardware ‘legacy’-status te verlenen en de software niet meer wordt bijgehouden.

Vanwege hun afwijkende bedrijfsvoering hebben veel pionierende boeren weinig aan de praktijkkennis en kentallen uit de handboeken. Tegelijkertijd lopen ze de kans om beoordeeld te gaan worden op gangbare prestatie-indicatoren.