Voedselketen

Viskwekerijen zijn niet per se de meest duurzame vorm van voedselproductie. Daarom ee paar treden afdalen in de voedselketen, meent een team van onderzoekers, aangevoerd door Charles Greene van Cornell University.

Waar consumenten in de EU gemiddeld vooral letten op de kosten, letten Nederlanders meer op de voedingswaarde van de levensmiddelen die ze kopen.

De productie van vee- en visvoer concurreert met de voedselproductie voor de mens.

Wild gevangen makreel en haring en gekweekte schelpdieren zoals mosselen en oesters hebben een kleinere voetafdruk en zijn ook nog eens voedzamer dan vlees.

De Tweede Wereldoorlog laat zien dat voedselsystemen kunnen veranderen en niet zo vastgeroest zijn als we weleens denken, schrijft Eleanor Boyle in een blog op www.tabledebates.org.

Een vijfde van alle broeikasgassen uitgestoten door het globale voedselsysteem komt voor rekening van vervoer.

Honger en voedselonzekerheid hangen nauw samen met beschikbaarheid van water. Zo blijkt uit een Amerikaanse studie die onlangs werd gepresenteerd 1).

Belangrijke nutriënten en vetzuren uit vis komen niet terecht bij ondervoede bevolkingsgroepen door internationale handel en buitenlandse vissersvloten. Zo blijkt uit een internationale studie in PNAS 1).

Met snelle, ambitieuze veranderingen kan de oceaan op een duurzame manier genoeg zeevoedsel leveren voor toekomstige generaties. Dat beweren Amerikaanse onderzoekers in een artikel in Nature 1).

Verruilen van gangbare vlees- en zuivelproducten voor insecten en uit cellen gekweekt voedsel kan zowel de broeikasgassen als waterverbruik en landgebruik met 80 procent reduceren.