Al duizenden jaren zeewier tussen onze tanden

Wat zeekraal bij de vis, een nori-vel dat de sushi bijeen houdt of een plukje wakame in je pokébowl. Veel mensen zullen wel eens zeewier gegeten hebben. Toch staan de schappen in de supermarkt er niet bepaald vol mee. Hoewel zeewier in het gemiddelde Europese dieet misschien geen noemenswaardige rol speelt, was het voor onze verre voorouders misschien wel dagelijkse kost.

Hard bewijs ontbrak

Wetenschappers toonden in een recent artikel in Nature Communications aan dat zeewier en zoetwaterplanten duizenden jaren lang in het dieet van Europeanen voorkwamen. Archeologen vonden wel vaker zeewierresten in de buurt van mensen, maar konden tot dusver niet vaststellen dat ze ook daadwerkelijk op het menu stonden.

Bewijs vonden de schrijvers van het artikel in het tandsteen van menselijke resten uit verschillende delen van Europa, van Portugal tot Schotland tot Litouwen. De monsters waar sporen van onderwaterplanten werden aangetroffen (22 van de 37) kwamen vooral van jagers en verzamelaars. Maar ook tussen de tanden en kiezen van enkele vroege landbouwers en mensen uit de vroege Middeleeuwen vonden de onderzoekers sporen van zoetwaterplanten.

Hongersnood en scheurbuik

Na 1700 beschouwen geschreven bronnen zeewier bijna alleen nog maar als voedselbron voor tijden van hongersnood, als veevoer of als middel tegen scheurbuik (veel soorten zijn inderdaad rijk aan vitamines). Dat we vandaag de dag niet meer gewend zijn om planten uit zoute en zoete wateren te eten is vermoedelijk te danken aan de komst van de landbouw. De onderzoekers hopen dat hun vondst kan bijdragen aan een opleving. De resultaten benadrukken volgens hen de mogelijkheid om alternatieve en duurzame voedselbronnen te herontdekken.