Meetnet ammoniak onder vuur

Daarmee komt IQuattro tot dezelfde conclusie als Jaap Hanekamp en Marcel Crok een jaar eerder. In hun rapport Ammoniak in Nederland concludeerden de wetenschapper en de journalist dat twintig jaar ammoniakbeleid geen effect heeft gehad en dat het rekenmodel op basis waarvan ammoniakconcentraties in Nederland worden berekend, niet deugt. Ook IQuattro stelt dat de rekenmodellen voor de bepaling van emissie, ammoniakconcentratie in de lucht en depositie, niet deugen.
Maar waar ligt dat dan aan? Het rapport Ammoniak in Nederland: een noordoostelijke spelbreker van Geesje Rotgers en Jaap Hanekamp geeft daar een antwoord op. Zij zijn de metingen nagegaan van de vier meetstations die ammoniakconcentraties in landbouwgebieden registreren. Bij station Vredepeel zagen ze opmerkelijke gegevens; het station registreerde in de winter, wanneer er geen mest wordt uitgereden, toch ammoniakpieken. Die pieken kwamen enkel voor bij noordoostenwind. Rotgers is daarop naar Vredepeel afgereisd en vond uit dat op 150 meter afstand van het meetstation een pluimveestal staat. Dat is veel te dichtbij om representatieve metingen te doen;  dan moet de afstand minstens 300, maar liefst meer dan 500 meter zijn. Bij noordoostenwind meet het station daarom niet de concentratie in de achtergrond, maar de ammoniak die de stal uitstoot.

De metingen van dat station zijn dus niet representatief, concluderen Rotgers en Hanekamp. De nabijheid van de stal vertekent het beeld. En omdat er slechts vier stations gebruikt worden om het ammoniakdepositiemodel te valideren, werkt die vertekening flink door in het hele stikstofdepositiemodel. Het RIVM deelt de conclusies van Rotgers en Hanekamp overigens niet. De organisatie zegt zich bewust te zijn van de situatie rond Vredepeel en rekening te houden met het feit dat metingen lokaal beïnvloed worden door ammoniakbronnen.